ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ

Aγαπητέ κυριε Διευθυντή, δασκάλοι, γονείς, συμμαθητές και επιθεωρήτρια, εδώ σας καλέσαμε για να σας αποχαιρετίσουμε, να αποχαιρετίσουμε κάποιους ανθρώπους που μας βοήθησαν να εμπλουτιστούμε με γνώσεις και να γίνουμε σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία.
Θυμάμαι ακόμη που μόλις πήγα για πρώτη φορά στο δημοτικό σχολείο στην πρώτη τάξη που ήμουν σε ένα άγνωστο περιβάλλον , αλλά με τον χρόνο να κυλάει τόσο γρήγορα έφτασα στην έκτη τάξη , στην τελευταία τάξη του δημοτικού σχολείου και τώρα παιρνούν ανάμικτα αισθήματα από το μυαλό μου για το σχολείο μου. Το σχολείο μου που τόσο αγαπώ και θα αγαπώ για πάντα , για τους συμμαθητές μου που περάσαμε καλές και κακές στιγμές μαζί , για τους δασκάλους που μας δίδαξαν τόσα πολλά και χρήσιμα πράγματα .
Τον Σεπτέμβρη θα αντικρύσουμε ένα αλλιώτικο σχολείο το γυμνάσιο εκεί δεν θα ξέρουμε κανένα μόνο τους φίλους μας. Όμως με τον χρόνο να περνάει γρήγορα θα γνωρίσουμε καινούριους φίλους, Θα πρέπει να αντεπεξέλθουμε στις αυξημένες υποχρεώσεις μας και θα εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας. Κάποιοι από τους συμμαθητές μου ίσως νιώθουν φόβο άλλοι μια απέραντη χαρά ,άλλοι συγκίνηση και λύπη . Εγώ τα νιώθω όλα αυτά μαζί.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δασκάλους τον σύνδεσμο γονέων , τον διευθυντή την επιθεωρίτρια και τους υπόλοιους, που στάθηκαν δίπλα μας τα χρόνια που πέρασαν. Εύχομαι καλή σταδιοδρομία σε όλους , και ένα αξέχαστο καλοκαίρι.

ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ!!

ΕΦΤΙΑΞΑ ΜΙΑ ΑΦΙΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΦΗΜΙΣΩ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΜΑΣ!ΩΡΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΔΕΙΤΕ!! :)

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ!

ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΙ ΕΦΤΙΑΞΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ.
ΩΡΑΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ;

Η ΚΥΡΙΑ ΑΝΘΗ

Πήρα ένα παλιό βιβλίο της Τετάρτης τάξης το άνοιξα και το μετροφύλισα ,που να το φανταζόμουν !! Βρήκα μέσα μια παλιά φωτογραφία, μέσα στην φωτογραφία ήταν η δασκάλα μου της Τετάρτης τάξης ,το όνομα της ήταν κυρία Ανθή .
Η δασκάλα μου ήταν λεπτή και είχε ίσια ξανθά μαλλιά σαν τον ήλιο και λαμπερά σαν ζαφείρι .Επίσης ήταν πολύ όμορφη , και κατάλευκη σαν την χιονάτη .Ήταν έξυπνη εργατική και είχε χιούμορ . Την αγαπούσα και την αγαπάω πολύ ακόμη πολύ .Όταν η κυρία Ανθή ήταν χαρούμενη λαμπίριζαν τα μάτια της και είχε ένα φωτεινό χαμόγελό .Όταν πάλι ήταν θυμωμένη το χαμόγελο σβηνόταν από τα χείλη της και τα μάτια της σταματούσαν να λάμπουν ,λυπόμουν για αυτό , όμως αμέσως μετά ένα φωτεινό χαμόγελο ξανα πλημμύριζε τα χείλη της .
Ο χαρακτήρας της ήταν πολύ καλός , επίσης ήταν έξυπνη καλή και ευγενική .
Στο μάθημα όταν κάποιος δεν καταλάβαινε κάτι του το εξηγούσε με πολλή υπομονή όσες φορές και αν χρειαζόταν , μέχρι που το καταλάβαινε .
Συνήθως η κυρία Ανθή το Σαββατοκύριακο πήγαινε με τις φίλες της για ψώνια ή βόλτες με το αυτοκίνητο , τουλάχιστον αυτά μας έλεγε .
Σχεδόν κάθε εβδομάδα στην τάξη καθόμασταν όλοι κάτω σε κύκλο και συζητούσαμε τα προβλήματα που είχαμε , μεταξύ συμμαθητών και δασκάλας .
Επίσης μια φορά ένας συμμαθητής μου δεν μπορούσε να γράψει μια έκθεση , και τότε η κυρία Ανθή όλο χαρά και με όλη της την καλή διάθεση πήγε και τον βοήθησε .
Όλες εκείνες τις μέρες που περάσαμε με αυτή την δασκάλα μαθαίναμε πολλά πράγματα και μας εμπλούτιζε με ακόμη περισσότερες γνώσεις ακόμη, επίσης εκτός από αυτά , μας συμβούλευε ,μας μάθαινε πώς να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι στην κοινωνία και αυτό μας έκανε να χαιρόμαστε περισσότερο , γιατί εκτός από καλή δασκάλα ήταν και καλός άνθρωπος .
Να είναι ακόμη έτσι ο χαρακτήρας της?
Μαντέψτε , κι όμως φέτος με πήρε ακριβώς η ίδια και απαράλλακτη δασκάλα , με τους καλούς της τρόπους και με όλα , και περνούμε υπέροχα στην τάξη.

ΕΝΑ ΑΤΥΧΗΜΑ!!!

Την περασμένη χρονιά σαν ήμουν σπίτι το βράδυ, ξαφνικά ο ηλεκτρονικός μου υπολογιστής και τα φώτα έσβησαν και ακούστηκε μια δυνατή και φοβισμένη φωνή. Πιθανόν να είναι κάποιος από τους γείτονες μας σκέφτηκα. Ξεπετάκτηκα από την καρέκλα του γραφείου και βγήκα έξω στο μπαλκόνι μου, το ίδιο έκαναν και οι γονείς μου! Εκτός από μας , βγήκε στο πόδι και όλη η γειτονιά, με αναμένα κεριά και συζητήσουν με αγωνία το τί είχε γίνει. Γιατί έκλεισε το ρέυμα; Ποια ήταν η φωνή που ακούστηκε;
Ο πατέρας μου τότε άναψε και εκείνος ένα κερί και πήγε να μάθει τι συνέβη. Μετά από ένα λεπτό βγήκε από το διπλανό σπίτι ένα παιδί που ο φόβος ήταν ζωγραφισμένος στα μάτια του. Δίπλα του ήταν η μητέρα του με ξανθά σαν τον ήλιο μαλλιά και μάτια πλημμυρισμένα σαν τη θάλασσα από τα κλάματα. Μας είπαν πως ήταν καλά και ευτυχώς δεν έπαθαν τίποτα. Αφού συνήλθε από το σοκ μας εξήγησε τι έγινε!
Ο Γιάννης, το παιδάκι ήθελε να φτιάξει , καπίρες και έτσι έβαλε ψωμί στη καπιριέρα. Μόλις όμως ήταν έτοιμες οι καπίρες δεν βγήκαν, δηλαδή είχαν μείνει μέσα. Ο Γιάννης πήρε το μαχαίρι και το έβαλε μέσα στην καπιριέρα και έτσι για καλή του τύχη κόπηκε το ηλεκτρικό ρέυμα. Αλλιώς...
Η μητέρα του ήταν στο κρεβάτι και παρακολουθούσε τηλεόραση όταν ξαφνικά έκλεισε το ρεύμα. Πήρε ένα κερί και ετρεξε αμέσως στην κουζίνα, εκεί βρήκε το Γιάννη, τον πήρε στην αγκαλιά της όπως μας είπε, τον κατέβασε από την καρέκλα, και βγήκαν έξω.
"Έτσι εξηγείτε το θέμα" , έιπε ο πατέρας μου. Αφού έμαθαν όλοι τι έγινε πήγανε σιγά σιγά στα σπίτια τους. Οι γονείς μου έπεσαν αμέσως στο κρεβάτι τους. Όμως εγώ ξάπλωσα και σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να συμβεί εάν ο Γιάννης, ο μικρός πάθαινε κάτι, σκεφτόμουν επίσης πόση αγωνία και φόβο μας προκάλεσε! Έτσι συμπέρανα πως δεν πρέπει να πειράζουμε τις ηλεκτρονικές συσκευές όπου υπάρχει ρεύμα. Το ρέυμα μπορεί να μας βοηθά αλλά όταν το ενοχλούμε μπορεί να μας δημιουργήσει και πρόβλημα!!!

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ!

Την Αίγια τη φούξια τη βλέπετε; Εκεί παίζει μια πολύ καλή ηθοποιός!! Η Έλια Ιωαννίδου και αυτή διάλεξα για να περιγράψω!

ATYXHMATA!

Κάθε διάλειμμα τα παιδιά τρέχουν και κτυπάνε! Να μια αφίσα που προσπαθεί να δείξει στα παιδιά τρόπους για να προσέχουν!

Η ναυαγός

Σαν ταξιδεύαμε με το πλοίο ξαφνικά γίνεται μια τρικυμία και το πλοίο βουλιάζει σιγά σιγά, εγώ βουτάω μέσα στον ωκεανό και αρχίζω να κολυμπάω και να κολυμπάω μέχρι που έφτασα σε ένα τροπικό νησί.
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα ένα ωραίο νησί με κάτι ψηλές φοινικιές που έφταναν μέχρι τον ουρανό!! Βγήκα από την θάλασσα και περπάτησα στην ολόχρυση αμμουδιά. Η θάλασσα έφερε μαζί μου την τσάντα μου , την πήρα και κάθισα στην αμμουδιά , να δω τι έχει μέσα η τσάντα μου. Την άνοιξα και είχε μέσα μια μπουκάλα νερό και μια χτενιά.

Κοντοστάθηκα για λίγο και είδα το νησί ότι είχε πολλά δέντρα, που τα φύλλα τους ήταν πράσινα και μεγάλα. Η θάλασσα ήταν ήσυχη πια και το χρώμα της ήταν γαλάζιο ανοικτό.

Όταν είδα καλύτερα το νησί , είδα ότι είχε μέσα δέντρα με φρούτα όπως καρυδιές, μπανανιές, ανανάδες. Γύρισα προς την θάλασσα και είδα ότι είχε και λίγους βράχους , όμως δεν είχε κύματα. Μετά έκανα μια πρόχειρη καλύβα με φύλλα φοινικιάς και με ξύλα που τα βρήκα στο χώμα. Στο νησί ήταν πολλή ζέστη και έτσι μπήκα στην καλύβα και ξάπλωσα να κοιμηθώ. Ύστερα πείνασα και πήγα να πάρω να πάρω να φάω λίγα φρούτα. Σαν έτρωγα σκεφτόμουν πως να επιβιώσω. Ένιωθα λίγο φόβο, αλλά και χαρά, φόβο γιατί ήμουν μόνη μου και χαρά γιατί σώθηκα.

Είχα ξαπλώσει λίγο στην καλύβα και οι ήχοι των φωνών των πουλιών, της θάλασσας και του αέρα που έμπαινε στις φυλλωσιές των δέντρων έκαναν ένα μαγευτικό ήχο που με νανούριζε. Τελικά αποκοιμήθηκα. Ξύπνησα την νύχτα και κάθησα στην χρυσή αμμουδιά, και σκεφτόμουν πως θα κατάφερνα να επιβιώσω, σαν έβλεπα τα αστέρια. Μετά πήγα να ξανακοιμηθώ στην καλύβα.

Άραγε θα έβρισκα την λύση να καταφέρω να φύγω από αυτό το νησί;

Ένας αστείος παλιάτσος!!!

Στο μάθημα της Τέχνης έφτιαξα ένα αστείο παλιάτσο!

Χρησιμοποίησα νερομπογιές!

ΚΡΕΜΑ ΚΑΡΑΜΕΛΑ

Γεια!

Γεια σας είμαι η Μαργαρίτα και είμαι 12 χρόνων. Είμαι στην Στ΄τάξη του δημοτικού του σχολείου Μουταγιάκας.
Μου αρέσει πολύ η ζωγραφική και το κολύμπι!

Σε αυτήν εδώ τη σελίδα θα βάζω εργασίες μου!